Eens in de zoveel tijd blikt een bestuurslid terug op wat we allemaal hebben beleefd. Deze keer is het de eer aan secretaris Fleur Satter.

Al meer dan een halfjaar mag ik mezelf secretaris van Awater noemen, waar ik erg trots op ben. Met veel liefde schrijf ik elke twee weken de ledenmail en duik ik in mijn notulen tijdens bestuursvergaderingen en Algemene Ledenvergaderingen. Elke keer dat ik een mail verzend, voelt het nog steeds een beetje onwerkelijk dat ik namens de vereniging dingen mag doen en dat mijn naam bij de zin ‘’Secretaris der studievereniging Awater’’ staat. Op andere momenten voelt het juist weer heel echt en ben ik daar erg trots op, bijvoorbeeld wanneer ik de secretarispenning mag dragen bij constitutieborrels en ALV’s. Als je mij aan het begin van mijn eerste jaar bij Awater had verteld dat ik bestuur zou gaan doen, had ik je zeker niet geloofd. Toch ben ik hier nu en gelukkig maar, want secretaris zijn is ontzettend leuk.

Wat ik misschien nog leuker vind dan secretaris zijn, is dat ik mezelf de bestuursgenoot van Lotte, Wesley en Delphine mag noemen. Ik geniet van de grote dingen, zoals de Algemene Ledenvergaderingen, drukbezochte activiteiten en Brigitte Kaandorp die gewoon door ons naar Awater kwam, maar ook de kleine dingen. Pas geleden stonden we op het punt om alle vier even uit elkaar te gaan om te eten voordat we een activiteit hadden maar toen Lotte ons met puppyoogjes aankeek en vroeg: ‘’Zullen we anders samen eten?’’, twijfelden we geen moment. We bestelden sushi en aten dit met stokjes en vorken terwijl onze XXIX-afspeellijst aanstond op de achtergrond (vaak met commentaar erbij, want ik heb een hekel aan André Hazes en Wesley en Delphine vinden dat Lotte en ik hen een overdosis K3 bezorgen). Een andere keer besloten Lotte, Delphine en ik om na een bestuursvergadering samen te eten en zo aten we knus op de blauwe Awaterbank pizza’s, terwijl we Delphine’s laptop op een stoel hadden gezet en Friends keken. Zulke spontane momenten hebben een speciaal plekje in mijn hart, want het is zo bijzonder om zo’n band te hebben met mensen die ik nog niet zo lang ken.

Naast gezelligheid is het ook gewoon ontzettend fijn dat er altijd mensen zijn die snappen waar je mee bezig bent en wat er in je omgaat. De Awaterkamer is echt onze huiskamer, vaak is het de plek waar we elkaar ontmoeten en bijkletsen na een weekend of vakantie zonder elkaar. Wanneer je een slechte dag hebt gehad is daar altijd Wesley voor een knuffel, Lotte met bemoedigende woorden en Delphine met lieve gebaren die veel betekenen. Het is soms net alsof we samen vier musketiers zijn, met veel liefde voor Awater en voor elkaar. Het is niet altijd aliefde (bijvoorbeeld wanneer ze toegeven dat ze mijn notulen niet hebben gelezen), maar vaak wel. Een bestuursjaar is er ook om van te leren, dus zeker niet alles gaat perfect. Ik ben iemand die het zichzelf erg kwalijk neemt als er iets fout gaat, maar gelukkig is daar altijd mijn bestuur om alles weer even te relativeren en (hoe hypocriet ook) probeer ik dit ook te doen als een bestuursgenoot even in de knoop zit met een taak. Onze voorgangers hebben het vaak gezegd en ze hebben zeker gelijk: besturen doe je samen. Eén voor allen, en allen voor één.

Liefs,

Fleur