Om de zoveel tijd blikken we terug op wat we de afgelopen maanden allemaal beleefd hebben. In deze blog blikt onze onderwijscommissaris Maartje terug op het afgelopen jaar en de ups en downs die erbij kwamen kijken.

En dan is het aan mij om een bestuursblog te schrijven. Als laatste van de 4, last but not least, dat is een beetje het lot van de onderwijscommissaris.

Het voelt heel gek om eigenlijk al een beetje terug te blikken op het afgelopen jaar, want het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik zelf de beslissing maakte om bestuur te gaan doen. Ik vond het een spannende keuze, maar wat ben ik blij dat ik die keuze gemaakt heb. Het is zo bijzonder hoe ik in zo’n korte tijd mijn bestuursgenootjes heb leren kennen, want vorig jaar rond deze tijd had ik geen idee wie Tessa was (ik zag haar voor het eerst op de buitenlandse reis), had ik nog nooit een woord gewisseld met Dani en was Wouter alleen nog die ene Brabander uit mijn commissie. Nu voelt het alsof ik ze al mijn hele leven ken, want je leert elkaar kennen in sneltreinvaart. Dat is de magie die een bestuursjaar met zich meebrengt.

Een bestuursjaar is in zijn geheel trouwens wel een achtbaan, kun je wel zeggen. Van te voren kijk je de afgrond in, je bent doodsbang en excited tegelijk, en als je eenmaal start denk je ‘waar ben ik aan begonnen, kan ik nog terug?’. Dan gaat de achtbaan rollen, kom je af en toe een looping tegen waar je eventjes doorheen moet, maar ben je bovenal aan het lachen en gieren van de lol. En na afloop denk je ‘dat was leuk! Mag ik nog een keer?’. Het is een kwestie van durven en een kwestie van doen. En na afloop best wel trots zijn dat je het gedaan hebt.

Ik wil Corona niet te veel in deze blog verwerken, maar er is één ding die deze situatie me wel heeft gebracht: het besef dat dit jaar gewoon vet leuk was en dat dat dus niet per se vanzelfsprekend is. Want nu de achtbaan even stilstaat heb ik tijd om na te denken over de dingen die door het jaar heen best wel gewoon waren, maar nu ineens heel bijzonder voelen: simpelweg heel veel leuke mensen om je heen hebben, heel veel leuke dingen doen, een legitiem excuus om midden op de dag te chillen in de Awaterkamer (want kantooruren zijn stiekem best vaak chill-uurtjes) en véél toffe nieuwe mensen leren kennen: niet alleen je eigen eerstejaars die je dolgraag wil aansteken met je eigen enthousiasme, maar ook besturen van andere verenigingen.

En hoewel door Corona veel leuks in het A-water valt (sorry, dat moest even), hebben we het nog best gezellig met z’n allen. We genieten duidelijk van de online activiteiten, storten ons met hart en ziel op online Weerwolven, borrelen digitaal gewoon verder en onze algemene kennis wordt al helemaal op de proef gesteld de laatste tijd met alle pubquizzen en Kahoot-spellen.

Een bestuursjaar dat eindigt in een crisis als deze is een achtbaan die eventjes vastloopt. Onze creativiteit wordt nog even extra op de proef gesteld en we krijgen er gratis wat crisisvaardigheden bij. Extra leuk is het niet, extra leerzaam wel. Ik ben in ieder geval blij dat ik, nu alles even stilstaat, heel veel leuke Awater-momenten heb om op terug te kijken en extra veel uit dit jaar heb gehaald waar ik even op kan teren.

Dit was hem dan weer. Stay safe, take care en veel liefs,

Maartje