Aan het eind van elke maand blikken we terug op de gebeurtenissen van de afgelopen weken. De afgelopen maand reisden we van Bunnik tot Belgrado en vonden er een paar bijzondere activiteiten plaats. Penningmeester Wouter schreef er een poëtisch verantwoord en deels rijmende verslag van.

De bomen hebben hun bladeren weer gekregen, met hulp van de eerste zomerse week, en de vertrouwde Hollandse regen. Het is hartje lente, begin mei, en dus het perfecte moment om te reflecteren op avontuurlijk april, want avontuurlijk was het! Zoals Hanna in de vorige blog al verraadde, zijn we namelijk op reis gegaan naar het Verre Oostblok, Belgrado om precies te zijn. Maar naast die fantastische buitenlandse reis, hebben er ook primeurs plaatsgevonden, waar vele Awateraars al lang op zaten te wachten.

Allereerst was daar in april het evenement van de sportcommissie dat menig (niet ieders) nostalgisch sentiment deed strelen met de eerste editie van het Apenkooien. De SportCie maakte de gymzaal in Lombok gereed voor een partijtje klim- en klauterwerk, waarbij uiteraard geen rekening werd gehouden met de achterstallig onderhouden condities die vele van de stoffige studenten teisteren. Dat was toch even slikken, want vroeger op de basisschool was het geen probleem om uren de aap uit te hangen, maar nu, een aantal jaren later, bleek een kwartier inspanning al voldoende om mijn fitheid van weleer benijdenswaardig te achten. Desalniettemin heb ik een hoop plezier gehad die avond, en moest ik, net als bij een legendarisch feestje, meerdere dagen ervan herstellen.

Met het herstellen kwam het gelukkig goed, omdat bestuur XXIV de dag erna in de reflectieweek er eens even lekker een dagje tussenuit ging in het bruisend Bunnik bij camping de Boomgaard. Onder het mom van ‘vergaderen, reflecteren en evalueren’ hebben we tot in de late avonduren de anders zo serene camping in rumoerigheid gedompeld. De volgende ochtend konden we ons echter wel vinden in de sereniteit en Hollandse taferelen. De mini-boerderij met geiten, biggen en babykonijntjes waren als meditatie, en het duurde daarom ook lang voor we bedachten onze biezen te pakken terug naar het vertrouwde Sticht. Meer pret en avontuur lag ons gelukkig nog in het verschiet, met de buitenlandse reis naar Servië van de aanstaande zondag.

15 april was het alweer zover. De BRC nam Awater mee op reis naar een land hier ver, ver vandaan. Zo ver was Awater nog nooit gegaan, dus ik vroeg me af hoe het ons de komende week zal vergaan. Met het vliegtuig kwamen we aan, op een verpauperde landingsbaan. Belgrado leek op wat het was in mijn waan, de straten vergaan, de taal niet te verstaan. Maar toch trok iets me aan, want de Servische dinar verschaft een zalig goedkoop bestaan. Althans, dat is dan zo voor de westerse toeristen, want veel Serven hebben nog te maken met armoede, en bovenal de traumatische ervaringen van de conflicten in de jaren 90. De resultaten van de gebeurtenissen uit deze tijd zijn dan ook nog steeds duidelijk merk- en zichtbaar. Vooral de NAVO-bombardementen zorgen voor een confrontatie met een angstwekkend recente geschiedenis die op zijn minst onderbelicht is te noemen op de middelbare school. Uiteraard waren er ook leuke dingen te beleven. Zo hebben we getracht de relevantie van de studie in acht te nemen, door op dag één van de reis het stalen ros te pakken om zo de stad te verkennen. Tijdens deze trip kon een gemist persoon die, toevallig of niet, ook aan het fietsen was in het Oostblok, aanhaken bij de groep. Het was CEO Bram van Bram’s Bullshit Tours! Eindelijk was het intellectuele aspect van de reis weer op niveau. Toen de zon halverwege de week ook nog haar gezicht liet zien, was het vakantiegevoel compleet. Dat gold zelfs voor de Serven, aan wie je duidelijk kon zien dat ze liever hun rakija drinken in de zon dan onder een grijze hemel. Helaas (of gelukkig) kan een week niet eindeloos duren, en keerden we zondag 22 april weer terug naar het vaderland, waar de zon inmiddels al plaats had gemaakt voor de wolken.

Met allemaal nieuw vergaarde ervaringen en inspiraties van uit het Oostblok, konden we weer een nieuw blok tegemoet gaan. Ook het eerste evenement van het blok stond al meteen voor de deur. De Literaire Avond in Savannah Bay trok een hoop publiek, en was dan ook zeker een meer dan geslaagd project van de AC en RelevanCie. Mensen zeiden dingen, en die dingen voelden mensen. Ik kijk in ieder geval al uit naar de volgende editie van de Literaire Avond, en ik hoop dat deze avond in de canon der Awateractiviteiten opgenomen zal worden.

 

Met gepaste trots kan ik nu, ook namens het bestuur, zeggen dat de bestuursblogs weer op schema lopen, waardoor ik met een gerust gemoed de laatste letters van dit logboek kan typen. De komende tijd zullen wij ons bezig moeten houden met het vinden van onze opvolgers, en moeten we deze klaar stomen voor het lustrumjaar van Awater! U zult in de nabije toekomst meer hierover horen…